Ramzes to psiaczek który spędził całe swoje 2 lata na łańcuchu. Od małego był uczony że kontakt z człowiekiem to nic dobrego, ale postanowiliśmy to zmienić. Ramzes zaczął kojarzyć nas z jedzeniem i wychodzeniem na wybieg, ale na obcych reaguje głośnym szczekaniem. Nasz olbrzym jest przekupny, więc łatwo go do siebie przekonać. Psiak chodzi na smyczy, ale bardzo ciągnie i uwielbia długie spacery. Niestety nie przepada za innymi zwierzętami, więc najlepszy byłby domek gdzie będzie w centrum uwagi. Ramzes źle znosi pobyt w schronisku, przez hałasy i ogrom zapachów jest nie spokojny. Najlepiej żeby nasze 40 kg trafiło do domku z podwórkiem. Mamy nadzieję że znajdzie domek, gdzie nie będzie „jednym z wielu” i gdzie będzie mógł biegać, bawić się, a potem odpocząć u boku kochającej go osoby , która nigdy go nie zdradzi.

 Czy zechcesz zajrzeć do świata Rataja? Kiedyś był on zupełnie inny, najwyraźniej był wieczną poniewierką. Rataj od zawsze kochał ludzi, ale bez wzajemności. Urodził się niepełnosprawny lub jeden dzień zaważył, że zupełnie się zmienił. Wielu rzeczy nie rozumiał, na wiele się denerwował. Tkwił w nim ciągły niepokój. Do tego miał duże braki w zdolności poruszania się na czterech łapach w związku z deficytem neurologicznym. Jednego dnia zabraliśmy go z ulicy i tak zamieszkał wśród nas. Początki naszej relacji były niebywale trudne. Rataj nie wiedział, że możemy się zaprzyjaźnić i co to w ogóle znaczy. Nasze ciągłe zaczepki obudziły w nim wolę interakcji z nami. Później przerodziło się to w śmielsze głaskanie. Jeszcze później nawet w zabawy. Rataj otworzył swoje serce na ludzi i choć do dziś ta nasza przyjaźń nie jest łatwa, to wierzymy, że będzie już tylko lepiej. Mamy nadzieję, że nasze wysiłki obudzą w kimś wolę kontynuacji nauki Rataja, że ludzie nie są tacy źli. Lekiem na jego dolegliwości bardziej niż jakiekolwiek tabletki, jest ludzka miłość, czas i opieka. Kto uleczy kochanego Rataja?

 I kolejna młodziutka kotka w schronisku! Kornelia ma około roku, jest bardzo sympatyczna, miziasta i nakolankowa 🙂 A do tego jest ruda, a rude kotki nie zdarzają się często! Kto pokocha i da dom na stałe?

 Teriery takie jak nasz Bronek były kiedyś rasą użytkową, teraz służą głównie jako psy do towarzystwa. Trzeba wiedzieć jednak, że pewne cechy do dziś utożsamiają się z ich pierwotną naturą. Jako przedstawiciel rasy nasz podopieczny ceni sobie ruch a wszelki wysiłek fizyczny i zabawy z opiekunem na świeżym powietrzu są mile widziane. Rodziny aktywne fizycznie świetnie spiszą się w roli nowych opiekunów Bronka. Prawdopodobnie nie będzie psem, który usiedzi za długo w jednym miejscu. Jego wrodzona zawziętość może dać się we znaki, ale cierpliwy i konsekwentny opiekun z pewnością podoła wychowaniu Bronka. Z wieloma psami potrafi się porozumieć, jednak nie ze wszystkimi. Stawia siebie na czele, a nie każdy mu ulega. Mamy nadzieję, że Bronek odnajdzie niebawem swoje szczęście u boku odpowiedzialnych opiekunów. Nie chciałby zawieść się na ludziach po raz kolejny..

 Jak to możliwe, że taka piękna i młoda sunia ciągle jest w schronisku?? Wola to radosny psiak, który bardzo jest spragniony kontaktu z człowiekiem. Gdy kończą się spacery piszczy, wyje, chce wydostać się z boksu 🙁 🙁 Wola musi nauczyć się chodzić na smyczy i przyzwyczaić do ruchu ulicznego, ale poza tym jest gotowa na dom już na zawsze!!!

 Szynka zdecydowanie zbyt długo jest w schronisku, a to taki pogodny i spokojny pies! Jej jedyną wadą jest chyba tylko jej wiek i rozmiar. Nie jest już szczeniakiem i jest duża, więc nie jest rozchwytywana. 🙁 🙁 poza tym można wymieniać same zalety: lubi zabawy i gryzaki, jest spokojna na spacerach i nie potrzebuje długich wycieczek, A do tego miziasta, mądra i piękna. Nie zwraca też uwagi na inne psy.